در قرون وسطی آبنماهای فرانسه آب آشامیدنی را به ساکنان شهرهای باستانی فرانسه، صومعه‌ها و روستاها می‌رساندند. این آبنماها نماد قدرت سلطنتی و عظمت در باغ‌های پادشاهان فرانسه بود. امروزه آبنماهای موزیکال فرانسه و هند وظیفه آبرسانی ندارند، ولی زیبایی پارک‌های شهر و قسمت‌های دیگر آن باانواع آبنمای موزیکال بسیار دیدنی شده است.
چشمه‌های روم
اولین آبنمای شناخته شده در فرانسه توسط مهندسان روم در قرن‌های اول و دوم در کلوت (شهری باستانی که به 27 سال قبل از میلاد باز می‌گردد) و شهرهای دیگر ساخته شد، مانند آبنماهای روم که آب آن از دریاچه‌های دور و آبشارهای رودخانه گاها از فاصله 50 کیلومتری تغذیه می‌شد.
آب وقتی به شهر می‌رسید از طریق لوله‌های سربی به طرف خیابان‌ها، حمام و ویلاها هدایت می‌شد.
نمونه‌هایی از آبنماها را می‌توان در ویرانه‌ها یافت. در زیر خیابان، بلوک‌های سنگی آزاد که متصل به لوله‌های سربی بودند، وجود داشت. آب از طریق این لوله‌ها جریان می‌یافت و سپس به سمت بالا به طرف بلوک‌ها هدایت می‌شد.
باعمل سیفون جریان آب از چال‌ها کشیده شده و سپس آب از دهانه یک مجسمه حیوان یا انسان خارج می‌شد. آب به طور مداوم جریان داشت و به خانه‌ها منتقل می‌شد.
از قرن پنجم قبل از میلاد، قبایل وحش به فرانسه حمله کرده و سیستم آبنماها رو به نابودی رفت. آبراهه‌ها تخریب و ویران شدند و شهرهای فرانسوی تا قرن 18 سیستم توزیع آب قابل قبولی نداشتند.
آبنماهای قرون وسطایی فرانسه
در طول قرون وسطی آبشارهای رومی خراب شدند و کار بسیاری از آنها متوقف گردید. به‌همین دلیل آبنماها عمدتا در هنر و ادبیات یا در صومعه‌های مجزا و کاخ‌ها وجود داشت.
آبنماهای قرون وسطی با منبع زندگی، خلوص، خرد، بی‌گناهی و بهشت ارتباط داشتند. آبنماهای ساده‌ای به نام لاوانیوس در پرونس قرار گرفته بودند که برای شست و شو قبل از مراسم مذهبی استفاده می‌شدند.
آبنماهای روستاهای فرانسه
چندین آبنما در شهرهای فرانسه ساخته شد که آب آنها به‌طور مستقیم از رودخانه یا چاه‌ها گرفته می‌شد.
در روستاها هم آبنماهای زیادی ساخته شد که می‌توان به روستاهای پرون اشاره کرد که در محل آبنماهای قدیمی و با‌همان طرح اولیه ساخته شده بودند که از قرون وسطی تا قرن 19 استفاده می‌شدند.
آبنماهای دیواری در برابر دیوار ساختمان ساخته شده بودند که یک مخزن آب داشتند که توسط جاذبه پر می‌شد و از طریق مجسمه خارج می‌شد.
این آبنماها نشان‌دهنده‌ی ثروت و اعتبار شهر و روستا بودند و آنها معمولا در میدان مرکزی و نزدیک کلیسا قرار داشتند. در دیواره پشت آبنما یک منبع قرار داشت که اتاق توخالی نامیده می‌شد.
کانون آبنما با حوض ارتباط داشت. آب از کانون ریخته می‌شد و از طریق یک قسمت سرامیکی به خانه منتقل می‌شد.
آب سرریز شده اضافی به یک حوضچه می‌ریخت و برای نوشیدن گاو، گوسفند و اسب از آنها استفاده می‌کردند.
حوضچه جداگانه‌ای هم بود که برای شستن لباس و آبیاری باغ‌ها از آن استفاده می‌کردند.
از آن‌جا‌که در روستا به‌طور سنتی برای شستن لباس از چوب ساندرا استفاده می‌کردند که غنی از پتاسیم بود، ازاینرو آب این قسمت به‌عنوان کود برای گیاهان مناسب بود.
یکی از چشم‌اندازهای قرن 16 آبنمای بشکه‌ای بود که از یونان باستان قرن 6 قبل از میلاد الهام گرفته شده بود.
آبنما در مرکز مربع شامل یک حوضچه دایره‌ای قرار گرفته بود.
در مرکز ستون سنگی با حفره توخالی در مرکز برای رفع زباله که به یک یا چند کانون وصل می‌شد. از این نوع آبنما می‌توان به چشمه لامپ هم اشاره کرد.
به مروز زمان و با‌پیشرفت تکنولوژی شاهد انواع آبنمای کف خشک، ریتمیک و …. هستیم که زیبایی منحصر به فردی برای فضای شهر دارند.
وجود آبنما در زمان رنسانس قرن ۱۵ تا ۱۷ به‌چشم میخورد.
نخستین آبنمای رنسانس در سال‌های 1546-1549 توسط پادشاه هنری دوم فرانسه افتتاح شد.
این آبنما در مقابل دیوار کلیسای بیگانگان مقدس بود که چندین بار بازسازی شده و قدیمی‌ترین آبنمای پاریس می‌باشد.
توماسو در زمان پادشاه هنری چهارم سهم مهمی در ساخت آبنماهای فرانسه داشته است.
قصر ورسای هم نشاندهنده آبنماهای زیبایی می‌باشد که توسط پادشاه لوئیس ساخته شد.
در قرن 18 حدود 3000 آبنما در پاریس ساخته شد که 14 آبنما از آنها باقی مانده است.
اما عصر طلایی آبنماهای فرانسوی قرن 19 بود. ناپلئون بناپارت 15 آبنمای جدید احداث کرد که به عنوان یک نوشیدنی استفاده می‌شد. در سال 1890 مجسمه‌های تمثیلی توسط خانواده ثروتمند مارسیل استرنگین برای یکی دیگر از آبنماهای برجسته ساخته شد.
تکنولوژی پیشرفته چدن تولید انبوه آبنماها را آسان کرد که معروف‌ترین آنها آبنمای والاس بود که اولین بار در پاریس و سپس در شهرهای دیگر فرانسه ساخته شد.
طراحی این مدل از آبنماها یک موفقیت عظیم محسوب می‌شد.
آبنماهایی که در قرن بیستم ایجاد شدند همه جنبه تزئینی داشتند و وظیفه رساندن آب آشامیدنی را نداشتند. آبنماهای نیمه اول قرن، سبک کلاسیک قرن گذشته بود و در نیمه دوم طرح‌هایی چشمی به سبک هنر مدرن ساخته شد که از موارد جدید و فناوری‌های مدرن نشات می‌گرفت.
آبنماهای فرانسوی معاصر از طیف گسترده‌ای از مواد جدید (پلاستیک، فولاد‌ضد‌زنگ، شیشه‌ای) استفاده می‌کنند که آب همیشه در آنها جریان دارد.
آبنما در فضای سبز یکی پرکاربردی‌ترین مدل آبنماست که زیبایی بی‌نظیری به فضا می‌دهد و مقدمات آرامش مخاطب را فراهم می‌کند.
معماران ایده‌های کاملا متفاوتی برای طراحی آبنماها میدادند که با فناوری‌های مختلفی آنها را ایجاد می‌کردند.
از جمله می‌توان به آبنمای لوور که حالت ورقه‌های درخشان آب را دارد، اشاره کرد که از مواد طبیعی در ساخت آبنماها استفاده می‌کردند.
در سال‌های 1981-1995 در دوران ریاست جمهوری فرانسه و وزیر فرهنگ جک لنک آبنماهای برجسته‌ای بیشتری در محله‌های خارج از پاریس ایجاد شد که تعداد آنها به بیشتر از 100 آبنما می‌رسد.
برجسته‌ترین آبنمای سال 2000 میلادی توسط چن‌ژن، مجسمه‌ساز فرانسوی-چینی طراحی شد، پس از مرگ او توسط همکارش طراحی و ساخت آبنماها ادامه پیدا کرد و در سال 2008 به پایان رسید. این آبنما یک اژدها را نشان می‌دهد که از فولاد ضد‌زنگ، شیشه و پلاستیک ساخته شده است. این اژدها که بدنی شفاف دارد از طرف پیاده رو ظاهر شده و در آسفالت فرو می‌رود.
بزرگترین آبنمای موزیکال هند
آبنماها مراکزی با‌جاذبه‌های گردشگری هستند که برای همیشه در یاد گردشگران باقی می‌ماند. انواع مختلف آبنما نظیر آبنمای ریتمیک، موزیکال و … به‌منظور زیباسازی فضا کابرد دارند.
بزرگترین آبنمای موزیکال در هند به عنوان آبنمای لذت خوانده می‌شود. این آبنما در شهر علوم گجرات نصب شده است.
این آبنما در زمینه‌های هیدرواستاتیک، الکترومغناطیس، هیدرودینامیک و دیجیتال الکترونیک یک پدیده‌ی خاص علم و فناوری به‌حساب می‌آید.
این آبنمای موزیکال می‌تواند افراد زیادی را به خود جذب کند. دنیایی جادویی از نور، صدا و آب که بسیار زیبا، جذاب و فانتزی است.
هماهنگی فناوری و آب
رقص موسیقی بهترین تلفیق تکنولوژی و علم است. دریچه‌های الکترومغناطیس پالس‌هایی از سیستم صوتی دریافت می‌کنند و این سیستم، فواره‌ها را کنترل کرده که از طریق برنامه‌های کامپیوتری، پالس‌های الکترومغناطیسی و موسیقی دیجیتال برنامه‌ریزی شده است. قیمت آبنمای موزیکال باتوجه به تجهیزات و نوع نازل‌های به‌کار رفته تعیین می‌شود.
در آبنماهای سنتی جریان آب توسط دامنه و فرکانس‌های سیگنال‌های صوتی کنترل می‌شوند. در‌نتیجه رقص آبنماها با صوت و موسیقی پدیدار می‌شود. در‌این مورد خلاقیت انسانی در جلوه‌ی آبنما تاثیر‌گذار است.
حرکات آب با موسیقی هماهنگ می‌شود و جلوه‌های زیبایی را ایجاد می‌کند.
آبنمای شهر علوم گجرات 9000 متر‌مربع وسعت دارد. آبنما در یک الگوی شش ضلعی نصب شده است که بزرگترین آبنمای آسیا می‌باشد.
استخر این آبنما 1300 متر مربع را در بر‌می‌گیرد که شامل 113 فواره، 935 چراغ رنگی زیر آب، 4 پمپ آب سنگین و 2073 نازل‌های هیدرولیکی با 273 جلوه زیبایی می‌باشد.
حجم آب مرکزی می‌تواند تا 30 متر افزایش یابد. بیش از 120 نوع سبک رقص آب از جمله در آبنماهای شناور، نوسان، طاووس، سبد گل، قیچی، امواج تعقیبی و … وجود دارد که کاملا کنترل شده و قابل اجرا میباشند.
پمپ‌ها با برنامه‌نویسی طراحی شده‌اند که توسط یک کامپیوتر اصلی پردازنده کنترل می‌شوند.
این چشمه از بزرگترین آبنماهای موزیکال هند می‌باشد. تقطیر نور و آب در حال حرکت دیگران را مات و مبهوت می‌کند. آبنمای زیبای هند دارای شگفتیهای لازم برای جلب توجه بازدیدکنندگان در سراسر جهان را دارد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.